هوش مصنوعی: این شعر درباره مرغی اسرارآمیز است که بر شاخه‌ای از بید نشسته و با وجود سکوت ظاهری، پر از هیاهوی درونی است. مرغ معماگونه‌ای که تنهاست و ارتباطی عمیق با شاعر دارد. سکوت و تنهایی مرغ، نمادی از تنهایی و سکوت پر از حرف شاعر است. شعر به مفاهیمی مانند تنهایی، سکوت پر معنا، ارتباط درونی و رؤیاپردازی می‌پردازد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق و انتزاعی مانند تنهایی، سکوت پر معنا، و ارتباط درونی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد.

مرغ معما

دیر زمانی است روی شاخه این بید
مرغی بنشسته کو به رنگ معماست
نیست هم آهنگ او صدایی، رنگی
چون من در این دیار، تنها، تنهاست
گرچه درونش همیشه پر زهیاهوست،
مانده بر این پرده لیک صورت خاموش
روزی اگر بشکند سکوت پر از حرف،
بام و در این سرای می‌رود از هوش.
راه فرو بسته گرچه مرغ به آوا،
قالب خاموش او صدایی گویاست.
می‌گذرد لحظه‌ها به چشمش بیدار،
پیکر او لیک سایه – روشن رؤیاست.
رسته ز بالا و پست بال و پر او
زندگی دور مانده: موج سرابی
سایه‌اش افسرده بر درازی دیوار
پرده دیوار و سایه: پرده خوابی
خیره نگاهش به طرح خیالی
آنچه در آن چشم‌هاست نقش هوس نیست
دارد خاموشی اش چون با من پیوند،
چشم نهانش به راه صحبت کس نیست
ره به دورن می‌برد حمایت این مرغ:
آنچه نیاید به دل، خیال فریب است
دارد با شهرهای گمشده پیوند:
مرغ معما در این دیار غریب است
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غمی غمناک
گوهر بعدی:مرگ رنگ
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.