هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به ستایش و توصیف یک شخصیت معنوی یا الهی می‌پردازد. شاعر از زیبایی‌ها، قدرت‌ها و تأثیرات این شخصیت بر جهان و انسان‌ها سخن می‌گوید. او از نور، عشق، عقل و جنون، و تأثیرات این شخصیت بر طبیعت و انسان‌ها صحبت می‌کند. همچنین، شاعر به مشکلات و چالش‌های زندگی اشاره می‌کند و از این شخصیت می‌خواهد که به یاری انسان‌ها بیاید.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از عبارات و مفاهیم موجود در متن نیاز به تجربه و دانش بیشتری برای درک کامل دارند.
غزل شمارهٔ ۲۴۳۲
ای رونَقِ هر گُلْشَنی وِیْ روزَنِ هر خانه‌یی
هر ذَرّه از خورشیدِ تو تابَنده چون دُردانه‌یی
ای غَوثِ هر بیچاره‌یی واگشتِ هر آواره‌یی
اِصْلاحِ هر مَکّاره‌یی مَقصودِ هر افسانه‌یی
ای حَسرتِ سَروِ سَهی ای رونَقِ شاهَنْشَهی
خواهم که یاران را دَهی یک یاریِ یارانه‌یی
در هر سَری سودایِ تو در هر لَبی هَیهایِ تو
بی فیضِ شَربَت‌هایِ تو عالَمْ تَهی پیمانه‌یی
هر خُسروی مِسکینِ تو صیدِ کَمینْ شاهینِ تو
وِیْ سِلْسِله‌یْ تَقْلیبِ تو زنجیرِ هر دیوانه‌یی
هر نور را ناری بُوَد با هر گُلْی خاری بُوَد
بَهرِ حَرَس ماری بُوَد بر گنجِ هر ویرانه‌یی
ای گُلْشَنَت را خار نی با نورِ پاکَت نار نی
بر گِردِ گَنجَت مار نی نی زَخْم و نی دَندانه‌یی
یک عِشرتی اَفْراشتی صد تُخم فِتْنه کاشتی
در شهرِ ما نَگْذاشتی یک عاقلی فَرزانه‌یی
اندیشه و فرهنگ‌ها دارد زِ عشقَت رنگ‌ها
شب تا سَحَرگَهْ چَنَگ‌ها ماهِ تو را حَنّانه‌یی
عقل و جُنون آمیخته صد نَعْلْ در رَه ریخته
در جَعْدِ تو آویخته اندیشه هَمچون شانه‌یی
ای چَشمِ تو چون نرگسی شُد خواب در چَشمَم خَسی
بیدار می‌بینم بَسی لیک از پِیِ دانْگانه‌یی
بَقّالْ با دوغِ تُرُش جانَش مُراقبْ لب خَمُش
تا روزْ بیدار و بِهُش بر گوشه‌یی دُکّانه‌یی
چون روز گردد می‌دَوَد از بَهرِ کَسْب و بَهرِ کَد
تا خُشک نانه‌یْ او شود از مُشتری تَرنانه‌یی
ای مَزرعه بُگْذاشته در شوره گندم کاشته
ای شُعْله را پِنْداشته روزَن تو چون پروانه‌یی
امروز تَشریفَت دَهَد تَفْهیم و تَشْریفَت دَهَد
ترکیب و تألیفَت دَهَد با عقلِ کُل جانانه‌یی
خامُش که تو زین رَسته‌یی زین دام‌ها بَرجَسته‌یی
جان و دل اَنْدَربَسته‌یی در دِلْبَری فَتّانه‌یی
هر ذَرّه از خورشیدِ تو تابَنده چون دُردانه‌یی
ای غَوثِ هر بیچاره‌یی واگشتِ هر آواره‌یی
اِصْلاحِ هر مَکّاره‌یی مَقصودِ هر افسانه‌یی
ای حَسرتِ سَروِ سَهی ای رونَقِ شاهَنْشَهی
خواهم که یاران را دَهی یک یاریِ یارانه‌یی
در هر سَری سودایِ تو در هر لَبی هَیهایِ تو
بی فیضِ شَربَت‌هایِ تو عالَمْ تَهی پیمانه‌یی
هر خُسروی مِسکینِ تو صیدِ کَمینْ شاهینِ تو
وِیْ سِلْسِله‌یْ تَقْلیبِ تو زنجیرِ هر دیوانه‌یی
هر نور را ناری بُوَد با هر گُلْی خاری بُوَد
بَهرِ حَرَس ماری بُوَد بر گنجِ هر ویرانه‌یی
ای گُلْشَنَت را خار نی با نورِ پاکَت نار نی
بر گِردِ گَنجَت مار نی نی زَخْم و نی دَندانه‌یی
یک عِشرتی اَفْراشتی صد تُخم فِتْنه کاشتی
در شهرِ ما نَگْذاشتی یک عاقلی فَرزانه‌یی
اندیشه و فرهنگ‌ها دارد زِ عشقَت رنگ‌ها
شب تا سَحَرگَهْ چَنَگ‌ها ماهِ تو را حَنّانه‌یی
عقل و جُنون آمیخته صد نَعْلْ در رَه ریخته
در جَعْدِ تو آویخته اندیشه هَمچون شانه‌یی
ای چَشمِ تو چون نرگسی شُد خواب در چَشمَم خَسی
بیدار می‌بینم بَسی لیک از پِیِ دانْگانه‌یی
بَقّالْ با دوغِ تُرُش جانَش مُراقبْ لب خَمُش
تا روزْ بیدار و بِهُش بر گوشه‌یی دُکّانه‌یی
چون روز گردد می‌دَوَد از بَهرِ کَسْب و بَهرِ کَد
تا خُشک نانه‌یْ او شود از مُشتری تَرنانه‌یی
ای مَزرعه بُگْذاشته در شوره گندم کاشته
ای شُعْله را پِنْداشته روزَن تو چون پروانه‌یی
امروز تَشریفَت دَهَد تَفْهیم و تَشْریفَت دَهَد
ترکیب و تألیفَت دَهَد با عقلِ کُل جانانه‌یی
خامُش که تو زین رَسته‌یی زین دام‌ها بَرجَسته‌یی
جان و دل اَنْدَربَسته‌یی در دِلْبَری فَتّانه‌یی
وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۴۳۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۴۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
