هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق و اشتیاق شدید خود به معشوق سخن می‌گوید. او از درد و رنجی که در این راه متحمل شده است، صحبت می‌کند و از تأثیرات عمیق عشق بر زندگی خود می‌گوید. شاعر به قدرت و هیبت معشوق اشاره می‌کند و بیان می‌کند که حتی اگر از او دور شود، باز هم عشق به سراغش خواهد آمد.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد تا بتوان آن را به درستی درک کرد.
غزل شمارهٔ ۲۴۶۳
آه چه دیوانه شُدم در طَلَبِ سِلْسِله‌یی
در خَمِ گَردون فَکَنم هر نَفَسی غُلغُله‌یی
زیرِ قَدَم می‌سِپَرَم هر سَحَری بادیه‌یی
خونِ جِگَر می‌سِپَرَم در طَلَبِ قافله‌یی
آه از آن کَس که زَنَد بر دلِ من داغِ عَجَب
بر کَفِ پایِ دلِ من از رَهِ او آبله‌یی
هم به فَلَک دَرفَکَند زهُره زِ بامَش شَرَری
هم به زمین دَرفَکَند هیبَتِ او زَلزَله‌یی
هیچ تقاضا نکُنم وَرْ بِکُنم دَفْع دَهَد
صد چو مرا دَفْع کُند او به یکی هین هَله‌یی
چون که ازو دَفْع شوم گوشِگَکی سَر بِنَهَم
آید عشقِ چِلِه گَر بر سَرِ من با چِلِه‌یی
در خَمِ گَردون فَکَنم هر نَفَسی غُلغُله‌یی
زیرِ قَدَم می‌سِپَرَم هر سَحَری بادیه‌یی
خونِ جِگَر می‌سِپَرَم در طَلَبِ قافله‌یی
آه از آن کَس که زَنَد بر دلِ من داغِ عَجَب
بر کَفِ پایِ دلِ من از رَهِ او آبله‌یی
هم به فَلَک دَرفَکَند زهُره زِ بامَش شَرَری
هم به زمین دَرفَکَند هیبَتِ او زَلزَله‌یی
هیچ تقاضا نکُنم وَرْ بِکُنم دَفْع دَهَد
صد چو مرا دَفْع کُند او به یکی هین هَله‌یی
چون که ازو دَفْع شوم گوشِگَکی سَر بِنَهَم
آید عشقِ چِلِه گَر بر سَرِ من با چِلِه‌یی
وزن: مفتعلن مفتعلن مفتعلن مفتعلن (رجز مثمن مطوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۴۶۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۴۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
