هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به مفاهیمی مانند عشق، وحدت وجود، و تجربه‌های روحانی می‌پردازد. شاعر از عشق به عنوان نیرویی جذب‌کننده و وحدت‌بخش یاد می‌کند و به نفی ظواهر دنیوی و تأکید بر حقیقت درونی می‌پردازد. همچنین، به مفاهیمی مانند سماع، شراب معنوی، و وحدت شیخ و مرید اشاره می‌شود.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات و فلسفه دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند سماع و شراب معنوی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نیاز به توضیح بیشتری داشته باشد.

غزل شمارهٔ ۲۴۷۱

سوخت یکی جهان به غَم آتشِ غَم پدید نی
صورتِ این طِلِسم را هیچ کسی بِدید؟ نی

می‌کَشَدم به هر طَرَف قوَّتِ کَهْرُبایِ او
ای عَجَبا بِدید کَس آن کِه مرا کَشید؟ نی

هست سَماع چَنگ نی هست شراب رَنگْ نی
صد قَدَح است بر قَدَح آن کِه قَدَح چَشید نی

عشقْ قَرابه باز و من در کَفِ او چو شیشه‌یی
شیشه شِکَست زیرِ پا پایِ کسی خَلید؟ نی

در قَدَمِ رَوَندگان شیخ و مُریدْ‌ بی‌عَدَد
در نَفَسِ یگانگی شیخ نه و مُرید نی

آن کِه میانِ مردمان شُهره شُد و حَدیث شُد
سایه بایزید بُد مایه بایَزید نی

مُژده دهید عاشقان عیدِ وصال می‌رَسَد
زان که نَدید هیچ کَسْ خود رَمَضان و عید نی
وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن (رجز مثمن مطوی مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۴۷۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۴۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.