هوش مصنوعی: این شعر به انتقاد از افراد خودخواه، منافق و دشمنان وطن می‌پردازد. شاعر از رفتارهای نادرست این افراد مانند حسادت، تهمت، آزار دیگران و آسیب رساندن به وطن ابراز ناراحتی می‌کند و از آنها می‌پرسد که هدفشان از این اعمال چیست. همچنین، او وضعیت نابسامان وطن را توصیف می‌کند و از کسانی که به ویرانی آن کمک می‌کنند، انتقاد می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم انتقادی و سیاسی است که درک آن به بلوغ فکری و اجتماعی نیاز دارد. همچنین، برخی از عبارات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۰۹ - به چه کارید؟

ای معشر خودخواه منافق به چه کارید؟
جزکشتن یاران موافق به چه کارید؟

ای جز ز عناد و حسد و تهمت و آزار
بگسسته دل از جمله علایق به چه کارید؟

ای راست به مانند غراب و بچه خویش
بر فکر بد خود شده عاشق‌، به چه کارید؟

ای بر سر هر ره که رود جانب مقصود
گرد آمده و ساخته عایق به چه کارید؟

ای خنجری از تهمت و دشنام کشیده
یکسر زده بر قلب خلایق‌، به چه کارید؟

ای در طلب کیفر سارق به تکاپوی
وانگه‌شده هم کیسهٔ سارق‌، به چه کارید؟

ای از پی ویرانی یک قوم موافق
پر داده به اقوام منافق‌، به چه کارید؟

ای در چمن ملی و در باغ سیاسی
خودروی و سیه‌دل چو شقایق‌، به چه کارید؟

ای دامن خود کرده پر از خاک و فشانده
بر فرق خود و چشم حقایق‌، به چه کارید؟

ایران به دم کام نهنگست‌، خدا را
ای خصم وطن را شده سائق‌، به چه کارید؟

بیچاره وطن در دم نزعست‌، دریغا!
ای مرگ وطن را شده شایق‌، به چه کارید؟
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۸ - پیشگویی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۰ - پاسخ فرخ
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.