هوش مصنوعی: این شعر از مولانا یا شاعری عارفانه‌سراست که به مفاهیمی مانند عشق، صبر، پایداری، و سفر روحانی می‌پردازد. در آن از نمادهایی مانند شعله، برق، آب حیات، و خرابات استفاده شده است که نشان‌دهنده‌ی جستجوی معنوی و رهایی از تاریکی‌های دنیوی است. شاعر از بازگشت چیزی یا کسی پس از قرن‌ها سخن می‌گوید و مخاطب را به پذیرش و در آغوش گرفتن آن دعوت می‌کند. همچنین، بر اهمیت صبر و امیدواری تاکید دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از نمادهای پیچیده و استعاره‌های ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۶۳

آن چه شعله است کزان راهگذار می‌آید
یا چه برقیست که دایم به‌نظر می‌آید

ظلماتیست جهانگیرکه چون سیل روان
مژده آب حیاتش ز اثر می‌آید

زادهٔ فکر من است این که پس از چندین قرن
به سفررفته و اکنون زسفر می‌آید

دیده بگشای و در آغوش بگیرش کز مهر
پسری بر سر بالین پدر می‌آید

اگر این فتنه گری زان خط سبز است چه باک
خوش بود فتنه گر از دور قمر می‌آید

پا و سر می‌شکند راه خرابات ولی
مرد وارسته ازبن راه بسر می‌آید

ای دل از کو تهی دست طلب شکوه مدار
صبرکن عاقبت آن نخل به‌بر می‌آید

هرکجا بگذرد آن سرو خرامنده بهار
خاک راهش به نظرکحل بصر می‌آید
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.