هوش مصنوعی: این شعر در رثای ایرج میرزا، شاعر معروف ایرانی، سروده شده است. شعر به توصیف شخصیت و تأثیرات او بر ادبیات و جامعه می‌پردازد، از جمله نوآوری‌هایش در شعر، تأثیر مثبتش بر یاران، و مرگ ناگهانی‌اش در سن 55 سالگی. همچنین، شعر به احساسات عمومی پس از مرگ او اشاره می‌کند.
رده سنی: 15+ محتوا شامل مفاهیم ادبی و تاریخی است که ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، موضوع مرگ و اندوه ممکن است برای گروه‌های سنی پایین سنگین باشد.

شمارهٔ ۳ - تاریخ وفات ایرج میرزا

سکته کرد و مرد ایرج میرزا
قلب ما افسرد ایرج میرزا

بود مانند می صاف طهور
خالی از هر درد ایرج میرزا

سعدی ای ‌نو بود و چون سعدی‌ به ‌دهر
شعر نو آورد ایرج میرزا

از دل یاران به اشعار لطیف
زنگ غم بسترد ایرج میرزا

دائما در شادی یاران خویش
پای می‌افشرد ایرج میرزا

برخلاف آخر ز مرگ خویشتن
خلق را آزرد ایرج میرزا

ای دریغا کانچه را آورده بود
رفت و با خود برد ایرج میرزا

گورکن فضل و ادب را گل گرفت
چون به گل بسپرد ایرج میرزا

سکته کرد و از پس پنجاه و پنج
لحظه‌ای نشمرد ایرج میرزا

مرد آسان لیک مشکل کردکار
بر بزرگ و خرد ایرج میرزا

گفت بهر سال تاریخش بهار:
وه چه راحت مرد ایرج میرزا
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲ - کریم و لئیم
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴ - در مرثیه و مادهٔ تاریخ فوت پدر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.