۲۵۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۰۷ - در وقعهٔ مهاجرت آزادی‌خوآهان به قم و شکستن دست بهار

فعل در راستی گواهم بس
راست گفتم همین گناهم بس

گفتم از راستی بزرگ شوم
در جهان این یک اشتباهم بس

ترک سرکرده‌ام به راه وطن
دست در آستین گواهم بس
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۶ - سر و ته یک کرباس
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۸ - مردمان لئیم
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.