هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از راستی و صداقت به عنوان گناه و اشتباه خود یاد می‌کند و بیان می‌کند که به خاطر راستی، از وطن دور افتاده است. او تأکید می‌کند که همین راستی برای گواهی بر حقیقت‌گویی او کافی است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق اخلاقی و اجتماعی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، موضوع دوری از وطن و تأملات شخصی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۰۷ - در وقعهٔ مهاجرت آزادی‌خوآهان به قم و شکستن دست بهار
فعل در راستی گواهم بس
راست گفتم همین گناهم بس
گفتم از راستی بزرگ شوم
در جهان این یک اشتباهم بس
ترک سرکرده‌ام به راه وطن
دست در آستین گواهم بس
راست گفتم همین گناهم بس
گفتم از راستی بزرگ شوم
در جهان این یک اشتباهم بس
ترک سرکرده‌ام به راه وطن
دست در آستین گواهم بس
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۶ - سر و ته یک کرباس
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۸ - مردمان لئیم
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
