هوش مصنوعی:
این متن دربارهٔ نوشیدن باده (شراب) در زمان‌های مختلف و به دلایل مختلف مانند جلب اشتها، دفع غم یا پذیرفتن تعارف دیگران است. شاعر بیان می‌کند که تا زمانی که باده موجود است، آن را می‌نوشند و اگر کم شود، کمتر می‌نوشند.
رده سنی:
18+
این متن به موضوع باده‌نوشی اشاره دارد که ممکن است برای مخاطبان زیر 18 سال مناسب نباشد. همچنین، درک عمیق‌تر مضامین ادبی و فلسفی آن نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۵۵ - در سفر استعلاجی سوییس گفته است
تا هست همی خوریم باده
چون‌نیست نمی‌خوربم باده
روزی که بهای می کم آید
آن روزکمی خوریم باده
ما از پی جلب اشتهایی
یا دفع غم، خوربم باده
ور جام به ماکند تعارف
زیبا صنمی، خوریم باده
چون‌نیست نمی‌خوربم باده
روزی که بهای می کم آید
آن روزکمی خوریم باده
ما از پی جلب اشتهایی
یا دفع غم، خوربم باده
ور جام به ماکند تعارف
زیبا صنمی، خوریم باده
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۴ - نی و بلوط
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۶ - در عزل ناصرالدین میرزا و نصب کامران میرزا به ایالت خراسان
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
