هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که بر اهمیت عشق و فنا در عشق الهی تأکید دارد. شاعر از مفاهیمی مانند رسوایی در عشق، مستی معنوی، و رهایی از دنیای مادی سخن می‌گوید. او از مخاطب می‌خواهد تا از تعلقات دنیوی دست بکشد و به عشق حقیقی روی آورد. همچنین، شاعر به نقش شمس تبریزی در روشنگری روح اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، برخی مفاهیم مانند فنا و مستی معنوی ممکن است برای سنین پایین‌تر قابل درک نباشد.
غزل شمارهٔ ۲۵۷۹
با هر کِه تو دَرسازی، می‌دان که نیاسایی
زیر و زَبَرت دارم، زیرا که تو از مایی
تا تو نَشَوی رُسوا، آن سِر نَشَود پیدا
کانْ جام نیاشامَد، جُز عاشقِ رُسوایی
بَردار صُراحی را، بُگْذار صَلاحی را
آن جامِ مُباحی را دَرکَش، که بیاسایی
در حَلقهٔ آن مَستان، در لاله و در بُستان
امروز قَدَح بِسْتان، ای عاشقِ فردایی
بر رَسمِ زَبَردستی، می‌کُن تو چُنین مَستی
تا بُگْذری از هستی، ای سُخرهٔ هَرجایی
سَرفِتْنهٔ اوباشی، هم خِرقهٔ قَلّاشی
در مصر نمی‌باشی، تا جُمله شِکَرخایی
شَمسُ الْحَقِ تبریزی، جان را چه شِکَر ریزی
جُز با تو نیارامَد جان‌هایِ مُصَفّایی
زیر و زَبَرت دارم، زیرا که تو از مایی
تا تو نَشَوی رُسوا، آن سِر نَشَود پیدا
کانْ جام نیاشامَد، جُز عاشقِ رُسوایی
بَردار صُراحی را، بُگْذار صَلاحی را
آن جامِ مُباحی را دَرکَش، که بیاسایی
در حَلقهٔ آن مَستان، در لاله و در بُستان
امروز قَدَح بِسْتان، ای عاشقِ فردایی
بر رَسمِ زَبَردستی، می‌کُن تو چُنین مَستی
تا بُگْذری از هستی، ای سُخرهٔ هَرجایی
سَرفِتْنهٔ اوباشی، هم خِرقهٔ قَلّاشی
در مصر نمی‌باشی، تا جُمله شِکَرخایی
شَمسُ الْحَقِ تبریزی، جان را چه شِکَر ریزی
جُز با تو نیارامَد جان‌هایِ مُصَفّایی
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۷۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۵۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
