سوره فتح دعای نصر دعای توسل
هوش مصنوعی: متن حاضر بیانگر درد و رنج فردی است که به دلیل باورها و عشق خود مورد سرزنش و مجازات قرار گرفته است. او خود را محکوم باورهای خویش می‌داند و از این که عشق ورزیدن را جرم می‌دانند، رنج می‌برد. در نهایت، او جایگاه خود را بالای دار و دور از تباهی‌های دنیای دیگران می‌بیند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و اجتماعی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند رنج، مجازات و انتقاد از جامعه نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

بر صلیب

بر صلیبم،
میخکوب!
خون چکد از پیکرم، محکوم باورهای خویش.
بوده‌ام دیروز هم آگاه، از فردای خویش.

مهرورزی کم گناهی نیست! می‌دانم،
سزاوارم، رواست.

آنچه بر من می‌رسد، زین ناسزاتر هم سزاست
در گذرگاهی که زور و دشمنی فرمانرواست.

مهرورزی کم گناهی نیست!
کم گناهی نیست عمری، عشق را،
چون برترین اعجاز، باور داشتن.

پرچم این آرمان پاک را
در جهان افراشتن.
پاسخ آن، این زمان:
تن فرو آویخته!
با نای بی آوای خویش!

ساقة نیلوفری رویید در مرداب زهر!
ای همه گلهای عطر آگین رنگین!
این جسارت را ببخشایید بر او،
این جسارت را ببخشایید!

جرم نابخشودنی این است:
«ننشستی چرا بر جای خویش؟»

جای من بالای این دار است با این تاج خار!
در گذرگاه شما،
این تاج، تاج افتخار.
جای من، تا ساعتی دیگر، ازین دنیا جداست،
جای من دور از تباهی‌های دنیای شماست؛
ای همه رقصان
درون قصر باورهای خویش!
# اجتماعی # انتقادی # عرفان
۱۰۰۹ حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رخش سپید خورشید
گوهر بعدی:کو... کو...؟
چالش حفظ شعر
ثبت مجموعه شعر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.