بند اول
عروس گل از باد صبا

شده در چمن چهره گشا
الا ای صنم بهر خدا

ز پرده تو رخ بدرکن
دیده کسی هرگز
بود پیچهٔ زدن خوی گل

پیچه زدن خوی گل
پرده برافکن تا
شود پرده‌نشین روی گل

پرده‌نشین روی گل
بسوز دل اهل صفا -‌ به عشق وبه مهر و به وفا، ای صنم

ز پیچه زدن حذر کن
آه نهان چرا چهرهٔ دلجوی تو

وای گشاده به‌، روی تو هم موی تو
بند دوم

ندیده بودی چهر پری
نهفته کند جلوه گری

تو چون از پری زبباتری
هرآینه جلوه سرکن

دیده کسی هرگز بود حور و پری در حجاب
حور و پری در حجاب

دیده کسی هرگز بود شمس و قمر با نقاب
شمس و قمر با نقاب

بسوز دل اهل صفا -‌به عشق وبه مهروبه وفا، ای صنم
ز پیچه زدن حذرکن

آه نهان چرا چهرهٔ دلجوی تو
وای گشاده به روی توهم موی تو