من ملایم کردم از آه آسمان سخت را
نرم از آتش می توان کردن کمان سخت را

سختی ایام را مردن تلافی می کند
عذرخواهی هست چون مغز استخوان سخت را

گر نمی گردید پیدا، مصرفی چون بیستون
ما چه می کردیم چون فرهاد، جان سخت را

سختیی کان نیست ذاتی، زود زایل می شو
می توان کردن به آبی نرم، نان سخت را

نرم تر از مغز گردانید در کام هما
زور بازوی قناعت، استخوان سخت را

نیست حرف نرم را تأثیر در آهن دلان
ناوک از فولاد می باید نشان سخت را

قسمت منصور از دار فنا خمیازه بود
من کشیدم گوش تا گوش این کمان سخت را

ناله گرمی اگر صائب به فریادم رسد
می کنم نرم آن دل نامهربان سخت را

«صائب تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir