هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از صائب تبریزی، عشق را به عنوان نیرویی الهی و پاک توصیف می‌کند که درد و رنج آن برای عاشقان شیرین است. شاعر از عناصری مانند زلف عنبرین، اشک، آتش و آب حیوان برای توصیف حالات عاشقانه استفاده می‌کند و عشق را فراتر از درک غافلان و کوته‌اندیشان می‌داند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۹۳

آه باشد به ز زلف عنبرین عشاق را
اشک باشد بهتر از در ثمین عشاق را

آب حیوان است خوی آتشین عشاق را
آیه رحمت بود چین جبین عشاق را

می کند ز آتش سمندر سیر گلزار خلیل
درد و داغ عشق باشد دلنشین عشاق را

آنچنان کز چشمه سنبل شسته رو آید برون
پاک سازد دیده های پاک بین عشاق را

از تهی چشمی بود عرض گهر دادن به خلق
ور نه دریاها بود در آستین عشاق را

غافلان گر در بقای نام کوشش می کنند
ساده از نام و نشان باشد نگین عشاق را

کوته اندیشان قیامت را اگر دانند دور
نقد باشد پیش چشم دوربین عشاق را

گر چه از نقش قدم در ظاهرند افتاده تر
توسن افلاک باشد زیر زین عشاق را

آسان سیران نمی بینند صائب زیر پا
نیست پروای غم روی زمین عشاق را
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.