هوش مصنوعی:
این متن به بررسی مفاهیم فلسفی و عرفانی مانند وجود، یقین، ظن و دام‌های زندگی می‌پردازد. شاعر از ماه به عنوان نمادی از حقیقت و از دام‌ها به عنوان موانع زندگی یاد می‌کند و تأکید می‌کند که برای رسیدن به یقین، نباید به ظن اتکا کرد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌های زندگی دارد. این مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده و ناملموس باشد.
غزل شمارهٔ ۲۶۰۷
آن ماه هَمی‌تابَد بر چَرخ و زمین یا نی؟
خود نیست به جُز آن مَهْ، این هست چُنین یا نی؟
در هر رَه و هر بیشه، در لشکرِ اندیشه
هر چُستی و هر سُستی، آید زِ کَمین یا نی؟
آن رَسته زِ خویشِ خود، دیده پَس و پیشِ خود
ایمِن بُوَد و فارغ، از روزِ پَسین یا نی؟
در هر قَدَمی دامی، چون شِکَّر و بادامی
زین دامْ اَمان یابَد جُز جانِ اَمین یا نی؟
گَر باغِ یَقین خواهی، پس رَختْ مَنِه بر ظَن
ظَن اَرْچه بُوَد عالی، باشد چو یَقین یا نی؟
خود نیست به جُز آن مَهْ، این هست چُنین یا نی؟
در هر رَه و هر بیشه، در لشکرِ اندیشه
هر چُستی و هر سُستی، آید زِ کَمین یا نی؟
آن رَسته زِ خویشِ خود، دیده پَس و پیشِ خود
ایمِن بُوَد و فارغ، از روزِ پَسین یا نی؟
در هر قَدَمی دامی، چون شِکَّر و بادامی
زین دامْ اَمان یابَد جُز جانِ اَمین یا نی؟
گَر باغِ یَقین خواهی، پس رَختْ مَنِه بر ظَن
ظَن اَرْچه بُوَد عالی، باشد چو یَقین یا نی؟
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۰۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
