۲۸۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۶۰۷

آن ماه هَمی‌تابَد بر چَرخ و زمین یا نی؟
خود نیست به جُز آن مَهْ، این هست چُنین یا نی؟

در هر رَه و هر بیشه، در لشکرِ اندیشه
هر چُستی و هر سُستی، آید زِ کَمین یا نی؟

آن رَسته زِ خویشِ خود، دیده پَس و پیشِ خود
ایمِن بُوَد و فارغ، از روزِ پَسین یا نی؟

در هر قَدَمی دامی، چون شِکَّر و بادامی
زین دامْ اَمان یابَد جُز جانِ اَمین یا نی؟

گَر باغِ یَقین خواهی، پس رَختْ مَنِه بر ظَن
ظَن اَرْچه بُوَد عالی، باشد چو یَقین یا نی؟
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۰۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.