هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از هشیاری و جنگ‌طلبی انتقاد می‌کند و به جای آن، مستی و لذت‌جویی را توصیه می‌نماید. شاعر از هشیاران به عنوان افرادی یاد می‌کند که تنها به جنگ فکر می‌کنند و از آنها دوری می‌جوید. در مقابل، مستی و شادی را به عنوان راهی برای لذت بردن از زندگی و دوری از خشونت توصیه می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم فلسفی و انتقادی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مستی و لذت‌جویی ممکن است نیاز به بلوغ فکری برای درک صحیح داشته باشد.
غزل شمارهٔ ۲۶۱۵
هم پَهْلوی خُم سَر نِهْ، ای خواجهٔ هَرجایی
پَرهیز زِ هُشیاران، وَزْ مَردمِ غوغایی
هُشیار به سگ مانَد، جُز جنگْ نمی‌داند
تو جِنْسِ سگِ کَهْفی، از جنگْ مُبَرّایی
سَر بر دَرِ خُمخانه زد آن سگِ فَرزانه
چون دید دَران دَرگَهْ شُکر و شِکَراَفْزایی
بیرون مَرو ای خواجه زین صورتِ دیباچه
این جاست تماشاها، تو مَردِ تماشایی
بس مَستِ طَرَب، خورده آهنگِ بُرون کرده
در سِرکه دَراُفتاده، آن خوش لَبِ حَلْوایی
سَر پَهْلویِ آن خُم نِهْ، کوزه به بَرِ خُم بِهْ
بِجْهی، به سویِ او جِهْ، ای مَستِ عَلالایی
پَرهیز زِ هُشیاران، وَزْ مَردمِ غوغایی
هُشیار به سگ مانَد، جُز جنگْ نمی‌داند
تو جِنْسِ سگِ کَهْفی، از جنگْ مُبَرّایی
سَر بر دَرِ خُمخانه زد آن سگِ فَرزانه
چون دید دَران دَرگَهْ شُکر و شِکَراَفْزایی
بیرون مَرو ای خواجه زین صورتِ دیباچه
این جاست تماشاها، تو مَردِ تماشایی
بس مَستِ طَرَب، خورده آهنگِ بُرون کرده
در سِرکه دَراُفتاده، آن خوش لَبِ حَلْوایی
سَر پَهْلویِ آن خُم نِهْ، کوزه به بَرِ خُم بِهْ
بِجْهی، به سویِ او جِهْ، ای مَستِ عَلالایی
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۱۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
