هوش مصنوعی: این متن یک گفتگوی شاعرانه بین دو شخصیت است که در آن یکی از آنها سوالاتی فلسفی و عرفانی مطرح می‌کند و دیگری با پاسخ‌های حکیمانه و کنایه‌آمیز به این سوالات پاسخ می‌دهد. موضوعات اصلی این گفتگو شامل جستجوی معنا، عشق، هشیاری و بیهوشی، و تفاوت بین واقعیت و خیال است.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و کنایه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد تا بتواند به درستی درک و تفسیر شود.

غزل شمارهٔ ۲۶۱۹

گُل گفت مرا نَرمی از خارْ چه می‌جویی؟
گفتم که دَرین سودا، هُشیارْ چه می‌جویی؟

گفتا که دَرین سودا، دِلْدارِ تو کو؟ بِنْما
گفتم نَشُدی بی‌دل، دِلْدارْ چه می‌جویی؟

گفتا هَله مَستانه، بِنْما رَهِ خُمخانه
گفتم که بُرو، طِفْلی، خَمّارْ چه می‌جویی؟

گفتا زِ چه بیهوشی؟ بِنْمای چه می‌نوشی؟
گفتم بُرو ای مِسکین هُشدارْ چه می‌جویی؟

گفتا که چه گُلْزار است، کَزْ وِیْ نَرَسَد بویی؟
گفتم اَگَرَت بو نیست، گُلْزارْ چه می‌جویی؟

گفتا که وَفاجویان، خوابیست که می‌بینند
گفتم که خیالِ خواب، بیدارْ چه می‌جویی؟
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۱۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.