هوش مصنوعی: این متن شعری است که به مخاطب توصیه می‌کند با ادب و آرامش رفتار کند و از بدخویی و خودخواهی دوری کند. شاعر تأکید می‌کند که با ادب و درون‌نگری می‌توان به خواسته‌ها رسید و از رفتارهای ناشایست پرهیز کرد. همچنین، متن به اهمیت خودشناسی و دوری از تأثیرات منفی دیگران اشاره می‌کند.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم عمیق اخلاقی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۲۶۲۰

ای دل به اَدَب بِنْشین، بَرخیز زِ بَدخویی
زیرا به اَدَب یابی آن چیز که می‌گویی

حاشا که چُنان سودا،یابَند بدین صَفرا
هَیهاتْ چُنان رویییابَند به بی‌رویی

در عینِ نَظَر بِنْشین، چون مَردُمک دیده
در خویش بِجو ای دل آن چیز که می‌جویی

بُگْریز زِ همسایه، گَر سایه نمی‌خواهی
در خود مَنِگَر، زیرا در دیدهٔ خود مویی

گَر غَرقهٔ دریایی، این خاک چه پیمایی؟
وَرْ بر لَبِ دریایی، چون رویْ نمی‌شویی؟
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۱۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.