هوش مصنوعی: این شعر به موضوعاتی مانند عشق، جوانی، پختگی، غفلت و تجربه‌های زندگی می‌پردازد. شاعر از نومیدی در عشق، ضرورت صبر و پختگی، هشدار درباره غفلت در جوانی، و پذیرش سختی‌های زندگی سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌هایی به سرنوشت و تقدیر دارد و مخاطب را به تفکر و عبرت‌گیری از تجربیات گذشته دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عاطفی موجود در شعر، مانند عشق، پختگی، و عبرت‌گیری از زندگی، برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و تأمل‌برانگیز است. همچنین، برخی اشارات غیرمستقیم و استعاری ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۴۶۹

مباش ای رهنورد عشق نومید از تپیدن ها
که در آخر به جایی می رسد از خود رمیدن ها

عنان نفس را بگذار چندی تا به راه آید
که از خامی برآرد اسب سرکش را دویدن ها

ظهور پختگی با خویش دارد حجت قاطع
ز خامی بر ثمر مشکل بود از خود بریدن ها

به غفلت مگذران زنهار ایام جوانی را
که دارد تیر غافل در کمین، غافل چریدن ها

نظر بر منزل افکن از بلند و پست فارغ شو
که شد هموار راه من ز پیش پا ندیدن ها

نمی گردد چو خون مرده از من نشتری رنگین
نیفتد هیچ کافر در طلسم آرمیدن ها!

نه ای مرد پشیمانی، به خون خوردن قناعت کن
که بد خمیازه ای دارد لب ساغر مکیدن ها

مکن با عشقبازان سرکشی، بر خویش رحمی کن
که یوسف رفت در زندان ازین دامن کشیدن ها

ورق گرداند پرواز نشاط از دفتر بالم
به چشم انتظار افتاد دوران پریدن ها

رمیدن شیوه ذاتی است صائب شوخ چشمان را
به یاد آهوی وحشی مده از خود رمیدن ها
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۶۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.