هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی بیانگر مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های پیچیده، به موضوعاتی مانند عقل و خرد، آزادی، صبر در برابر بیدادگری، و نقش تقدیر در زندگی انسان می‌پردازد. او همچنین به رابطه‌ی انسان با جهان هستی و چالش‌های درونی و بیرونی زندگی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی بالا نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد.

غزل شمارهٔ ۸۱۷

بر چرخ محیط است فروغ نظر ما
ساحل دل دریاست ز آب گهر ما

در نامه ما حرف نسنجیده نباشد
از جیب صدف سفته برآید گهر ما

چون دیده ماهی که نماید ز ته آب
از پرده سنگ است نمایان شرر ما

هرچند پر و بال نداریم چو شبنم
از پرتو خورشید بود بال و پر ما

شیریم ولی زهره آزار نداریم
از جنبش رگ کوچه دهد نیشتر ما

آزادی ما در گرو پختگی ماست
آویخته است از رگ خامی ثمر ما

بیداد فلک را به تغافل گذرانیم
پوشیدن چشم است ز دشمن سپر ما

از همرهی عقل به جایی نرسیدیم
پیچیده تر از راه بود راهبر ما

یارب که دعا کرد که چون قافله موج
آسایش منزل نبود در سفر ما

صائب جگرش چون جگر صبح شود چاک
یک روز اگر چرخ کشد دردسر ما
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۱۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.