هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی بیانگر حالات عاشقانه و روحی شاعر است که دل او مانند حباب در دریا بی‌قرار و وابسته به نسیم است. دل شاعر از شراب عشق مست و بی‌تاب است و رازهای عالم را در خود دارد. شاعر از بی‌قراری دلش در برابر عشق و جهان سخن می‌گوید و ارزش دل را در دو جهان بالا می‌داند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی ادبی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۸۱۹

در قلزم می همچو حباب است دل ما
از خانه به دوشان شراب است دل ما

موقوف نسیمی است ز هم ریختن ما
چون برگ خزان پا به رکاب است دل ما

سطری است ز پیشانی ما راز دو عالم
بی پرده تر از عالم آب است دل ما

از جنبش مهدست گرانخوابی اطفال
از گردش افلاک به خواب است دل ما

چون تیغ برهنه است چو افتد به سرش کار
هر چند که در زیر نقاب است دل ما

اینجا که منم قیمت دل هر دو جهان است
آنجا که تویی در چه حساب است دل ما

هر چند که در هر چمن آتش نفسی هست
صائب ز نوای تو کباب است دل ما
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۱۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.