هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از صائب تبریزی، با تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، به موضوعاتی مانند عشق، وصال، صبر، رزق و روزی، و ناپایداری دنیا می‌پردازد. شاعر از دیدار یار، زیبایی طبیعت، و حقایق زندگی سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم فلسفی ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

غزل شمارهٔ ۹۱۲

آمد سحر به خانه من یار، بی حجاب
امروز از کدام طرف سر زد آفتاب؟

دیروز بوسه بر لب خمیازه می زدم
امروز می کنم ز لبش بوسه انتخاب

هر چند سرکش است، شود رام و خوش عنان
حسنی که شد ز حلقه خط پای در رکاب

نتوان مرا به صبح صباحت فریب داد
پروانه را خنک نشود دل ز ماهتاب

آن را که دخل و خرج برابر بود چو ماه
رزقش همیشه می رسد از خوان آفتاب

باطل شود چو آبله در زیر دست و پا
هر شبنمی که محو نگردد در آفتاب

آسودگی به خواب نبینند ذره ها
جایی که چشم خود نکند گرم، آفتاب

مظلوم حیف خود نگذارد به ظالمان
از گریه داغ بر دل آتش نهد کباب

از جبهه کریم گره زود وا شود
یک لحظه بار خاطر دریا بود حباب

صائب، ز لطف، موجه دریا به هم شکافت
چندان که ساخت پرده بیگانگی حباب
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۱۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.