هوش مصنوعی: متن بالا به موضوع خودمحوری و غرق شدن افراد در مشکلات و دغدغه‌های شخصی خود می‌پردازد. شاعر با استفاده از مثال‌های مختلف مانند خضر، یوسف، شمع، و بلبل نشان می‌دهد که هرکس درگیر مسائل خود است و کمتر به دیگران توجه می‌کند. همچنین، اشاره‌ای به بی‌تفاوتی انسان‌ها نسبت به کار حق و وظایف اجتماعی دارد.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و اخلاقی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای ادبی ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

غزل شمارهٔ ۹۶۵

هر که را دیدیم در عالم گرفتار خودست
کار حق بر طاق نسیان مانده، در کار خودست

خضر آسوده است از تعمیر دیوار یتیم
هر کسی را روی در تعمیر دیوار خودست

کیست از دوش کسی باری تواند برگرفت؟
گر همه عیسی است در فکر خر و بار خودست

پرتو حسن ازل افتاده بر دیوار و در
دیو چون یوسف در اینجا محو دیدار خودست

گریه شمع از برای ماتم پروانه نیست
صبح نزدیک است، در فکر شب تار خودست

چون تواند خار حسرت از دل بلبل کشید؟
غنچه بی دست و پا درمانده خار خودست

خرجها دخل است چون باشد به جای خویشتن
هر که می آید به کار خلق، در کار خودست

چشم صائب چون صدف برابر گوهر بار نیست
زیر بار منت طبع گهربار خودست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۶۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.