هوش مصنوعی: این متن به توصیف زیبایی‌های فصل بهار و بزم عیش و نوش می‌پردازد. با تصاویر شاعرانه از گل‌ها، بلبلان، سرو و دیگر عناصر طبیعت، فضایی شاد و نشاط‌انگیز ترسیم می‌شود. شاعر از جلوه‌های رنگارنگ گلشن، آواز بلبلان، و مستی طبیعت سخن می‌گوید و حس زندگی و سرور را به تصویر می‌کشد.
رده سنی: 12+ متن دارای مضامین شاعرانه و طبیعت‌گرایانه است و هیچ محتوای نامناسب یا پیچیده‌ای برای کودکان ندارد. با این حال، درک برخی از استعاره‌ها و مفاهیم عرفانی ممکن است برای کودکان زیر 12 سال دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۱۱۲۰

در بهاران بزم عیش میکشان آماده است
جوش گل هم شاهد و هم مطرب و هم باده است

می زند موج قیامت گلشن از الوان حسن
هم لب جو نوخط و هم روی گلها ساده است

گل ز مستی بوسه بر منقار بلبل می زند
سرو در آغوش طوق قمریان افتاده است

هر طرف گوش افکنی آواز بلبل می رسد
رو به هر جانب کنی رخسار گل آماده است

هیچ خار تنگدستی بی برات عیش نیست
از شکوفه دفتر احسان چمن بگشاده است

غنچه را مینا ز زور باده بر سنگ آمده است
از سیه مستی ز دست لاله جام افتاده است

قمریان را گر چه طوق بندگی بر گردن است
سرو با آزادگی چون بندگان افتاده است

غنچه چون عیسی به گفتار آماده است از مهد شاخ
گل چو مریم مهر خاموشی به لب بنهاده است

صائب از گلشن مرو بیرون که در فصل بهار
هر چه می خواهی ز اسباب نشاط آماده است
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۱۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.