هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از زیبایی و شگفتی‌های عشق و معشوق سخن می‌گوید. او با استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های مختلف، مانند جانی و جهانی، الیاس و خضر، دنیا و دین، و گنج قارون، به توصیف معشوق می‌پردازد و از او سوال می‌کند که چرا این‌چنین زیبا، شگفت‌انگیز و تاثیرگذار است. شاعر همچنین از تاثیر عشق معشوق بر خود و دیگران سخن می‌گوید و از او می‌پرسد که چرا این‌چنین جذاب و پررمز و راز است.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد تا بتواند به درستی درک و تفسیر شود.
غزل شمارهٔ ۲۷۰۹
دِلاراما چُنین زیبا چرایی؟
چُنین چُست و چُنین رَعنا چرایی؟
گرفتم من که جانیّ و جهانی
چُنین جان و جهانْ آرا چرایی؟
گرفتم من که اِلْیاسیّ و خِضْری
چو آبِ خِضْر عُمراَفْزا چرایی؟
گرفتم من که دنیاییّ و دینی
چو دنیا مایهٔ سودا چرایی؟
گرفتم گنجِ قارونی به خوبی
چو موسی با یَدِ بَیضا چرایی؟
زِ رَشکَت دوستْ خونِ دوست ریزد
بدین حَد شَنگ و سَرغوغا چرایی؟
چو نورِ تو گرفت از قافْ تا قاف
نَهان از دیده چون عَنْقا چرایی؟
ندارد هیچ حَلْوا طَبْعِ صَهْبا
تو هم حَلْوا و هم صَهْبا چرایی؟
زِ عشقِ گفتِ تو با خود به جنگَم
که پیشِ چون وِیْ‌یی گویا چرایی؟
چُنین چُست و چُنین رَعنا چرایی؟
گرفتم من که جانیّ و جهانی
چُنین جان و جهانْ آرا چرایی؟
گرفتم من که اِلْیاسیّ و خِضْری
چو آبِ خِضْر عُمراَفْزا چرایی؟
گرفتم من که دنیاییّ و دینی
چو دنیا مایهٔ سودا چرایی؟
گرفتم گنجِ قارونی به خوبی
چو موسی با یَدِ بَیضا چرایی؟
زِ رَشکَت دوستْ خونِ دوست ریزد
بدین حَد شَنگ و سَرغوغا چرایی؟
چو نورِ تو گرفت از قافْ تا قاف
نَهان از دیده چون عَنْقا چرایی؟
ندارد هیچ حَلْوا طَبْعِ صَهْبا
تو هم حَلْوا و هم صَهْبا چرایی؟
زِ عشقِ گفتِ تو با خود به جنگَم
که پیشِ چون وِیْ‌یی گویا چرایی؟
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
۱۲۵۳
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۰۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
