هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعاتی مانند عشق، رنج، تسلیم در برابر سرنوشت، و تفکر در مورد زندگی می‌پردازد. شاعر از تشبیهات زیبایی مانند ماه، آسمان، گل، و خورشید استفاده کرده است تا احساسات عمیق انسانی را بیان کند. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیم عرفانی و فلسفی مانند تسلیم، غفلت، و خرابات مغان دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اشارات به رنج و تسلیم نیاز به درک بالاتری از زندگی و تجربیات انسانی دارد.

غزل شمارهٔ ۱۳۱۵

ماه در گردون نوردی چون دل آواره نیست
در بساط آسمان این کوکب سیاره نیست

از حجاب تن، دل رم کرده ما فارغ است
دامن ما چون شرر در زیر سنگ خاره نیست

کار بیدردان بود گل در گریبان ریختن
برگ عیش نامرادان جز دل صد پاره نیست

چشم شبنم تکمه پیراهن خورشید شد
حسن، شرم آلودگان را مانع نظاره نیست

هیزم تر، صندل تدبیر نفروشد به ما
جز سر تسلیم، اینجا دردسر را چاره نیست

تا بود دل تیره، تن با او مدارا می کند
سنگ چون آیینه شد، ایمن ز سنگ خاره نیست

پا منه بیرون ز زهد خشک، چون عارف نه ای
طفل را دارالامانی بهتر از گهواره نیست

از صفای وقت صائب در حجاب غفلت است
در خرابات مغان هر کس که دردی خواره نیست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۱۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.