هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از معشوق خود می‌پرسد که چرا اینقدر در خواب است و از او می‌خواهد که بیدار شود و به عشق و زندگی توجه کند. شاعر از معشوق می‌خواهد که به او گوش دهد و در کنارش بنشیند و از لحظات شب استفاده کند.
رده سنی:
16+
این متن شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده‌تر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در سنین بالاتر دیده می‌شود.
غزل شمارهٔ ۲۷۳۹
ای یار یگانه چند خُسبی؟
وِیْ شاهِ زمانه چند خُسبی؟
بر روزَنِ توست بنده از کِی
ای رونَقِ خانه چند خُسبی؟
ای کرده به زِه کَمانِ ابرو
بَرزَن به نشانه،چند خُسبی؟
افسانهٔ ما شِنو که در عشق
گشتیم فَسانه چند خُسبی؟
ماییم چو میخ، سَر نَهاده
بر رویِ سِتانه چند خُسبی؟
گَر خُنْب بِبَسته است، پیش آر
باقیِّ شَبانه،چند خُسبی؟
دَردِهْ قَدَحِ شراب و چون شمع
بِنْشین به میانه، چند خُسبی؟
بِشْتاب مَها که این شبِ قَدْر
آمد به کَرانه چند خُسبی؟
وِیْ شاهِ زمانه چند خُسبی؟
بر روزَنِ توست بنده از کِی
ای رونَقِ خانه چند خُسبی؟
ای کرده به زِه کَمانِ ابرو
بَرزَن به نشانه،چند خُسبی؟
افسانهٔ ما شِنو که در عشق
گشتیم فَسانه چند خُسبی؟
ماییم چو میخ، سَر نَهاده
بر رویِ سِتانه چند خُسبی؟
گَر خُنْب بِبَسته است، پیش آر
باقیِّ شَبانه،چند خُسبی؟
دَردِهْ قَدَحِ شراب و چون شمع
بِنْشین به میانه، چند خُسبی؟
بِشْتاب مَها که این شبِ قَدْر
آمد به کَرانه چند خُسبی؟
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۳۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
