هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر مفاهیمی مانند عدالت، بینش درونی، آزادی از وسوسه‌ها، ارزش سکوت و سخن گفتن به‌موقع، و نقش طبیعت در زندگی تأکید دارد. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند "ساغر می"، "خاتم"، "گل" و "شبنم"، پیام‌های عمیقی را دربارهٔ زندگی و انسانیت منتقل می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربهٔ زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۱۵۱۴

در کف هر که بود ساغر می، خاتم ازوست
هر که در عالم آب است همه عالم ازوست

هر که پوشید نظر، گوهر بینایی یافت
هر که پرداخت دل از وسوسه جام جم ازوست

هوس تخت سلیمان گرهی بر بادست
هر که در حلقه انصاف بود خاتم ازوست

دم جان بخش همین قسمت روح الله نیست
هر که لب از سخن بیهده بندد دم ازوست

به من کار فرو بسته کجا پردازد؟
آن که پیشانی گل در گره شبنم ازوست

دم همت ز لب خامش پیمانه طلب
که درین عهد گلستان کرم را نم ازوست

به جز از خامه صائب نتوان داد نشان
رگ ابری که همه روی زمین خرم ازوست
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۱۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.