هوش مصنوعی:
این متن درباره عشق الهی و فداکاری در راه آن است. عشق حقیقی نیازمند جان‌فشانی و تحمل بلایا است و تنها کسانی که لایق این عشق هستند، می‌توانند آن را درک کنند. عشق الهی ارزشمندتر از هر گنج دنیوی است و تنها افراد خاصی مانند مرتضی (علی) شایستگی تحمل زخم‌های این راه را دارند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیازمند بلوغ فکری و تجربه زندگی است. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم پیچیده عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۲۷۶۲
در عشق هر آن کِه شُد فِدایی
نَبْوَد زِ زمین، بُوَد سَمایی
زیرا که بَلایِ عاشقی را
جانی شَرط است کِبْریایی
زَخْم آیَتِ بَندگانِ خاص است
سَردفترِ عاشقِ خدایی
کاین عالَمِ خاک، خاکْ اَرْزَد
آن جا که بَلا کُند بَلایی
یک جو زِ بَلاشْ گنجِ زَرهاست
ای بر سَرِ گنج بین کجایی
از سوزشِ آفتابِ مِحْنَت
در عشقْ چو سایهٔ هُمایی
ای آن کِه تو بویِ آن نداری
تو لایِقِ آن بَلا نَیایی
لایِقِ نَبُوَد به زَخمْ او را
اِلّا که وجودِ مُرتَضایی
نَبْوَد زِ زمین، بُوَد سَمایی
زیرا که بَلایِ عاشقی را
جانی شَرط است کِبْریایی
زَخْم آیَتِ بَندگانِ خاص است
سَردفترِ عاشقِ خدایی
کاین عالَمِ خاک، خاکْ اَرْزَد
آن جا که بَلا کُند بَلایی
یک جو زِ بَلاشْ گنجِ زَرهاست
ای بر سَرِ گنج بین کجایی
از سوزشِ آفتابِ مِحْنَت
در عشقْ چو سایهٔ هُمایی
ای آن کِه تو بویِ آن نداری
تو لایِقِ آن بَلا نَیایی
لایِقِ نَبُوَد به زَخمْ او را
اِلّا که وجودِ مُرتَضایی
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۶۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
