ز باده حالت فرزانه می توان دانست
حریف را به دو پیمانه می توان دانست

فروغ حسن درین انجمن نمی ماند
ز بیقراری پروانه می توان دانست

خراب حالی من ترجمان عشق بس است
که زور سیل ز ویرانه می توان دانست

بلند همتی ساقیان میکده را
ز طاق ابروی مردانه می توان دانست

عیار چهره چون آفتاب ساقی را
ز جوش سینه میخانه می توان دانست

حضور گوشه نشینان کنج عزلت را
ز بستن در کاشانه می توان دانست

زبان شکوه بود حاصل برومندی
ز خوشه بستن هر دانه می توان دانست

اگر تو چشم توانی ز هر دو عالم بست
ره برون شد ازین خانه می توان دانست

ز برگریز پر و بال شوق می ریزد
بهار شورش دیوانه می توان دانست

رسیده اند ز پرسش به کعبه راهروان
به جستجو ره میخانه می توان دانست

تمام شد سخن و حرف زلف او برجاست
درازی شب از افسانه می توان دانست

قماش حسن گلوسوز شمع را صائب
ز جانفشانی پروانه می توان دانست

«صائب تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir