ز دام سوختگان عشق را رهایی نیست
ز لفظ، معنی بیگانه را جدایی نیست

درین زمانه چنان راه فیض مسدوست
که از شکاف دل امید روشنایی نیست

خوش است دردل شب دستگیری محتاج
عبادتی که نهانی بود ریایی نیست

ز بیقراری دراست تیغ بازی من
وگرنه موج مرا میل خودنمایی نیست

دل من و تو ز همصحبتان دیرینند
مرا به ظاهر اگر با تو آشنایی نیست

ز فیض بی ثمری فارغ از خزان شده ام
مرا چو سرو شکایت ز بینوایی نیست

فغان که آبله در پرده می کند اظهار
شکایتی که مرا از برهنه پایی نیست

خمش ز دعوی دانش، که جهل را صائب
هزار حجت ناطق چو خودستایی نیست

«صائب تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir