هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، شاعر ایرانی، به موضوعاتی مانند سرنوشت، تقدیر، عشق، زندگی و مرگ می‌پردازد. شاعر با پرسش‌های فلسفی و عرفانی، به بررسی رابطه انسان با جهان و خودش می‌پردازد و از بی‌عدالتی‌های زمانه و ناپایداری زندگی شکوه می‌کند. او همچنین بر اهمیت عشق و رهایی از تعلقات دنیوی تأکید دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از ابیات حاوی نقد اجتماعی و اندوهی هستند که برای درک بهتر به بلوغ فکری نیاز دارد.

غزل شمارهٔ ۲۰۲۶

ای بوالفضول شکوه ز جور زمانه چیست؟
ای اسب خام، سرکشی از تازیانه چیست؟

چون هر چه می رسد به تو از کرده های توست
جرم فلک کدام و گناه زمانه چیست؟

در گلشنی که خرمن گل می رود به باد
دلبستگی به خار و خس آشیانه چیست؟

ای خضر، غیر داغ عزیزان و دوستان
حاصل ترا ز زندگی جاودانه چیست؟

خاک مراد نیست به جز آستان عشق
رفتن به طوف کعبه ازین آستانه چیست؟

چون در میان کنار گرفتن میسرست
از حسرت کنار، غم بیکرانه چیست؟

بس نیست رطل خواب گران، مستی ترا؟
دیگر می صبوح و شراب شبانه چیست؟

دام است ریشه دانه این پر فریب را
از خرمن سپهر تمنای دانه چیست؟

پهلو به خاک تیره نهادی و از غرور
نشناختی چو تیر هوایی نشانه چیست

چشم تو فارغ است ز عرض نیاز ما
در خواب ناز رفته چه داند فسانه چیست؟

صائب مجو کدورت خاطر ز عارفان
غیر از صفای وقت در آیینه خانه چیست؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۲۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.