هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی است و مضامینی مانند عشق، طبیعت، فلسفه، و عرفان را در بر می‌گیرد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، به موضوعاتی مانند جستجوی معنوی، عشق الهی، و رابطه انسان با جهان پرداخته است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار خواهد بود. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اشارات نیاز به دانش ادبی و تجربه زندگی بیشتری دارد.

غزل شمارهٔ ۲۰۲۸

این آهوی رمیده ز مردم، نگاه کیست؟
این فتنه پیشخدمت چشم سیاه کیست؟

با شمع آفتاب چه می جوید آسمان؟
شب تا به روز، دیده اجم به راه کیست؟

در آتش است نعل مه نو ز آفتاب
تا نعل آفتاب در آتش ز ماه کیست؟

بیش است از پیاله خورشید، این شراب
مستانه جلوه های فلک از نگاه کیست؟

تخم امید، روی زمین را گرفته است
تا روی گرم برق، نصیب گیاه کیست؟

شور قیامت از دل مرغان بلند شد
تا شاخ گل، نمونه طرف کلاه کیست؟

گردون به گرد دیده ما می کند طواف
تا این سیاه خانه، شبستان ماه کیست؟

خود را نکرد جمع فلک با هزار چشم
خرمن به باد داده برق نگاه کیست؟

ای کوه طور، گردن دعوی مکن بلند
آخر دل شکسته ما جلوه گاه کیست؟

معمور شد ز لطف تو هر ملک دل که بود
صائب خراب کرده چشم سیاه کیست؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۲۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.