هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر از عشق و جذابیت معشوق سخن می‌گوید و او را فراتر از دنیای مادی توصیف می‌کند. معشوق به عنوان منبع زندگی و معنویت معرفی می‌شود و جهان مادی در برابر او ناچیز شمرده می‌شود.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۲۸۰۰
در میانِ جانْ نِشین، کِامْروز جانِ دیگری
کین جهانْ خیره است در تو، کَزْ جهانِ دیگری
خوش خُرام ای سَروِ جان کامروز جانِ دیگری
خوش بِخَند ای گُلْسِتان کَزْ گُلْسِتانِ دیگری
آبِ خَلْقان رفت جُمله در هوایِ آب و نان
یوسُفا در قَحْطِ عالَم آب و نانِ دیگری
تو جهانِ زندگیّ و این جهانِ بَندگی
تو زِ شاهِ شَهْ نِشان، وَاللَهْ نشانِ دیگری
کین جهانْ خیره است در تو، کَزْ جهانِ دیگری
خوش خُرام ای سَروِ جان کامروز جانِ دیگری
خوش بِخَند ای گُلْسِتان کَزْ گُلْسِتانِ دیگری
آبِ خَلْقان رفت جُمله در هوایِ آب و نان
یوسُفا در قَحْطِ عالَم آب و نانِ دیگری
تو جهانِ زندگیّ و این جهانِ بَندگی
تو زِ شاهِ شَهْ نِشان، وَاللَهْ نشانِ دیگری
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۹۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
