آب خضر و می شبانه یکی است
مستی و عمر جاودانه یکی است

بر دل ماست چشم، خوبان را
صد کماندار را نشانه یکی است

پیش آن چشمهای خواب آلود
ناله عاشق و فسانه یکی است

در مقامی که غور باید کرد
قطره و بحر بیکرانه یکی است

کثرت خلق، عین توحیدست
خوشه چندین هزار و دانه یکی است

پله دین و کفر چون میزان
دو نماید، ولی زبانه یکی است

رهروانی که راست چون تیرند
همه را مقصد و نشانه یکی است

دو جهان سنگ راه سالک نیست
نسبت تیر با دو خانه یکی است

گر هزارست بلبل این باغ
همه را نغمه و ترانه یکی است

نشود نور مهر پست و بلند
پیش ما صدر و آستانه یکی است

عاشقی را که غیرتی دارد
چین ابرو و تازیانه یکی است

خنده در چشم آب گرداند
ماتم و سور این زمانه یکی است

پیش مرغ شکسته پر صائب
قفس و باغ و آشیانه یکی است