هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، مفاهیمی مانند عشق، جستجوی حقیقت، رهایی از دنیای مادی، و تلاش برای رسیدن به کمال را بیان می‌کند. شاعر از عناصری مانند موج، گوهر، دریا، شمع، و پروانه برای انتقال مفاهیم عمیق استفاده کرده است.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به تجربه و شناخت کافی از زندگی و ادبیات عرفانی دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده و نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۲۲۷۲

آن گنج خفی در دل ویرانه زند موج
آن بحر درین گوهر یکدانه زند موج؟

عاشق کند ایجاد ز خود حسن گلوسوز
از شمع که دیده است که پروانه زند موج؟

پیشانی دریای کرم چین نپذیرد
چندان که گدا بر در این خانه زند موج

جز چشم سیاهش که فرنگی است نگاهش
در کعبه که دیده است که بتخانه زند موج؟

دل یک نفس از فکر و خیال تو تهی نیست
پیوسته درین قاف پریخانه زند موج

زنهار مجویید ز کس دیده بیدار
در خوابگه دهر که افسانه زند موج

دست از دو جهان شستن و آسوده نشستن
سهل است، اگر گریه مستانه زند موج

در سینه ما داغ جنون لاله خودروست
در دامن این دشت، سیه خانه زند موج

فیض سحر از دیده خونابه فشان است
شیر از کشش گریه طفلانه زند موج

در سد سکندر بتوان رخنه فکندن
گر داعیه همت مردانه زند موج

صد پرده گلوگیرتر از موج سراب است
بزمی که در او سبحه صد دانه زند موج

آنجا که شود خامه صائب گهرافشان
در شوره زمین گوهر یکدانه زند موج
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۷۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.