هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از صبح و ویژگی‌های آن با استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های زیبا سخن می‌گوید. شاعر از صبح به عنوان زمان بیداری، تازگی و روشنایی یاد می‌کند و آن را با عناصری مانند گل، شبنم، شیر و مهتاب مقایسه می‌نماید. همچنین، به مفاهیمی مانند عشق، صداقت و عبادت اشاره دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند عشق و عبادت نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند.
غزل شمارهٔ ۲۲۷۹
تا به کی همچون سگان گیرد ترا در خواب، صبح؟
چون گل از شبنم بزن بر چهره خود آب، صبح
شیر مست فیض شو از جوی شیر روشنش
تا نگشته است از شفق چون دامن قصاب صبح
در وصال از عاشق صادق نمی داند اثر
چون شکر در شیر، گردد محو در مهتاب صبح
گر نداری زنده شب را از گرانخوابی چو شمع
سبحه گردان شو ز اشک گرم در محراب صبح
چون گل از شبنم بزن بر چهره خود آب، صبح
شیر مست فیض شو از جوی شیر روشنش
تا نگشته است از شفق چون دامن قصاب صبح
در وصال از عاشق صادق نمی داند اثر
چون شکر در شیر، گردد محو در مهتاب صبح
گر نداری زنده شب را از گرانخوابی چو شمع
سبحه گردان شو ز اشک گرم در محراب صبح
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۷۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
