هوش مصنوعی:
این شعر با استفاده از تصاویر طبیعت مانند زلف سیاه، سنبل، گل و بلبل، به بیان احساسات و حالات عاشقانه و حسرت‌آلود می‌پردازد. شاعر از عناصر طبیعی برای توصیف عشق و زیبایی استفاده کرده و فضایی شاعرانه و عاطفی خلق می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و نمادین است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک عمیق‌تر از صنایع ادبی و زیبایی‌شناسی شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
غزل شمارهٔ ۲۳۳۲
شام ازان زلف سیه سنبل به دامن می برد
صبح از ان چاک گریبان گل به دامن می برد
آن که بر خار سر دیوار حسرت می کشید
این زمان از گلشن او گل به دامن می برد
یک سراسر رفت و در گلزار قحط دل فکند
طفل ما از بوستان بلبل به دامن می برد
از سرکوی دلاویزش صبا در بوستان
خار و خس می آورد، سنبل به دامن می برد
عمرها رفت و صبا از تازگیهای سخن
گل زخاک طالب آمل به دامن می برد
صبح از ان چاک گریبان گل به دامن می برد
آن که بر خار سر دیوار حسرت می کشید
این زمان از گلشن او گل به دامن می برد
یک سراسر رفت و در گلزار قحط دل فکند
طفل ما از بوستان بلبل به دامن می برد
از سرکوی دلاویزش صبا در بوستان
خار و خس می آورد، سنبل به دامن می برد
عمرها رفت و صبا از تازگیهای سخن
گل زخاک طالب آمل به دامن می برد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۳۳۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۳۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
