هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به مفاهیم عرفانی و فلسفی می‌پردازد. شاعر از مخاطب می‌خواهد که به جای دنبال کردن هوس‌ها و غرور، به خداوند و حقیقت درون توجه کند. او تأکید می‌کند که انسان باید از تعلقات دنیوی فاصله بگیرد و به جای دنبال کردن ظواهر، به باطن و معنویت بپردازد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۲۸۴۱
به خدا کسی نَجُنبد، چو تو تَن زنی، نَجُنبی
که پیاله‌هاست مَردم، تو شرابْ بَخشِ خُنْبی
هَله خواجه خاکِ او شو، چو سوار شُد به میدان
سَرِ اسب را مَگَردان، که تو سَر نه‌یی، تو سُنْبی
که در آن زمانْ سَری تو، که تو خویش دُنْب دانی
چو تو را سَری هَوَس شُد، تو یَقین بِدان که دُنْبی
زِجهانْ گُریز و وابُر، تو زِطاق و از طُرُنْبَش
چو زِخویشْ طاق گشتی، زِچه بَستهٔ طُرُنْبی؟
تو بِدان خدایْ بِنْگَر، که صد اعتقاد بَخشَد
زِچه سُنّی است مَروی، زِچه رافِضی‌ست قُنْبی
بِفرست سویِ بینش، همه نُطْق را و تَن را
که تو را یکی نَظَر بِهْ، که همیشه می‌غُرُنْبی
که پیاله‌هاست مَردم، تو شرابْ بَخشِ خُنْبی
هَله خواجه خاکِ او شو، چو سوار شُد به میدان
سَرِ اسب را مَگَردان، که تو سَر نه‌یی، تو سُنْبی
که در آن زمانْ سَری تو، که تو خویش دُنْب دانی
چو تو را سَری هَوَس شُد، تو یَقین بِدان که دُنْبی
زِجهانْ گُریز و وابُر، تو زِطاق و از طُرُنْبَش
چو زِخویشْ طاق گشتی، زِچه بَستهٔ طُرُنْبی؟
تو بِدان خدایْ بِنْگَر، که صد اعتقاد بَخشَد
زِچه سُنّی است مَروی، زِچه رافِضی‌ست قُنْبی
بِفرست سویِ بینش، همه نُطْق را و تَن را
که تو را یکی نَظَر بِهْ، که همیشه می‌غُرُنْبی
وزن: فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن (رمل مثمن مشکول)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۴۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
