هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از رسیدن به آرزوها و شادی‌های زندگی سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که این موفقیت‌ها بدون تلاش و حرکت به دست نمی‌آیند. او از اهمیت اولین قدم و شروع کار صحبت می‌کند و به خواننده یادآوری می‌کند که چگونه بودن و چگونگی شروع کردن، نقش مهمی در رسیدن به اهداف دارد. شاعر همچنین از بی‌خودی و رهایی از خودخواهی به عنوان عاملی برای خوشبختی یاد می‌کند.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، موضوعاتی مانند تلاش برای موفقیت و رهایی از خودخواهی نیاز به بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان دیده می‌شود.
غزل شمارهٔ ۲۸۴۲
بُتِ من زِدَر دَرآمد، به مُبارکیّ و شادی
به مُرادِ دل رَسیدم، به جهانِ بی‌مُرادی
تو بِپُرس چون دَرآمد؟ که بُرون نرفت هرگز
که دَرآمد و بُرون شُد، صِفَتی بُوَد جَمادی
غَلَطم، مگو که چون شُد؟ زِچگونگی بُرون شُد
تو چگونه‌یی، وَلیکِن، تو زِبی چگونه زادی
چه چگونه بُد عَدَم را؟ چه نشان نَهی قِدَم را؟
نِگَر اوَّلین قَدَم را، که تو بس نِکونَهادی
همه بی‌خودی پَسَندم، همه تَن چو گُل بِخَندم
به طَرَب میان بِبَندم، که چُنین دَری گُشادی
به مُرادِ دل رَسیدم، به جهانِ بی‌مُرادی
تو بِپُرس چون دَرآمد؟ که بُرون نرفت هرگز
که دَرآمد و بُرون شُد، صِفَتی بُوَد جَمادی
غَلَطم، مگو که چون شُد؟ زِچگونگی بُرون شُد
تو چگونه‌یی، وَلیکِن، تو زِبی چگونه زادی
چه چگونه بُد عَدَم را؟ چه نشان نَهی قِدَم را؟
نِگَر اوَّلین قَدَم را، که تو بس نِکونَهادی
همه بی‌خودی پَسَندم، همه تَن چو گُل بِخَندم
به طَرَب میان بِبَندم، که چُنین دَری گُشادی
وزن: فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن (رمل مثمن مشکول)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۴۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸۴۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
