هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، بیانگر درد و رنج عمیق شاعر از فراق و غربت است. تصاویر خشن مانند ریختن خون از نگاه حسرت، دامان پیمان‌شکن، و زخم تازه وطن، نشان‌دهنده‌ی غم و اندوه فراوان است. شاعر از بی‌وفایی، دوری از وطن، و رنج‌های عاطفی می‌نالد و با استفاده از استعاره‌های تکان‌دهنده، عمق درد خود را به تصویر می‌کشد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عاطفی و تصاویر خشن (مانند ریختن خون، زخم، و درد شدید) است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال سنگین یا نامفهوم باشد. درک کامل این شعر نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد.

غزل شمارهٔ ۲۴۵۵

نه همین از حرف دردآلود من خون می چکد
کز نگاه حسرتم بیش از سخن خون می چکد

لاله زاری می شود گر بگذرد بر شوره زار
بس که از دامان آن پیمان شکن خون می چکد

تا که از داغ غریبی غوطه در خون زد، که باز
همچو زخم تازه از صبح وطن خون می چکد

گر یمن را نیست دل خون زان عقیق آبدار
از چه از هر پاره سنگی در یمن خون می چکد؟

بلبل یکرنگ را گر در جگر خاری خلد
شاهدان باغ را از پیرهن خون می چکد

زینهار اندیشه چیدن به خاطر مگذران
کز نگاه تند ازان سیب ذقن خون می چکد

هر کجا بی پرده گردد روی آتشناک او
جای اشک از چشم شمع انجمن خون می چکد

تا کدامین سنگدل امروز می آید به باغ
کز فغان عندلیبان چمن خون می چکد

می شود فواره خون خامه صائب در کفم
بس که از گفتار دردآلود من خون می چکد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۴۵۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۴۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.