هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی بیانگر احساسات عمیق و دردهای درونی شاعر است. او از ناامیدی، رنج و تسلیم در برابر تقدیر سخن می‌گوید، اما در عین حال به مفاهیمی مانند قناعت، تسلیم و آرامش روحی نیز اشاره دارد. تصاویر شعری مانند سیل اشک، سنگ خارا و آب حیوان به غنای اثر افزوده‌اند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر، همچنین استفاده از استعاره‌ها و کنایه‌های پیچیده، درک کامل این متن را برای مخاطبان زیر 16 سال دشوار می‌سازد. این شعر برای کسانی مناسب است که با ادبیات کلاسیک فارسی و مفاهیم انتزاعی آشنایی نسبی دارند.

غزل شمارهٔ ۲۵۱۹

رخنه سیل اشک من در سد اسکندر کند
خون گرمم ریشه در فولاد چون جوهر کند

مهر خاموشی چه سازد با دل بیتاب من؟
سنگ خارا را شرار شوخ من مجمر کند

از حدیث تلخ ناصح شد گرانتر خواب من
بادبان را کشتی پربار من لنگر کند

حاصل تن پروری غیر از گداز روح نیست
چربی پهلوی گوهر رشته را لاغر کند

مبتلای شش جهت را چاره جز تسلیم نیست
رخنه زور نقش هیهات است در ششدر کند

سینه چون بی آرزو شد روضه جنت شود
دل چو گردد آب، کار چشمه کوثر کند

ناقصان را خلق خوش سازد ز ارباب کمال
در نظرها عیب خامی را هنر عنبر کند

آرزوی آب حیوانش شود صورت پذیر
روی در آیینه زانو گر اسکندر کند

حرص صائب تلخ دارد زندگانی را به مور
ورنه اکسیر قناعت خاک را شکر کند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۱۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۵۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.