هوش مصنوعی:
این شعر از صائب تبریزی به موضوعات عشق، بصیرت، و رنجهای انسانی میپردازد. در آن، تصاویری مانند سرو، کاروان بلا، و داستان لیلی و مجنون برای بیان مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی استفاده شده است. شاعر تأکید میکند که عشق و رنج دو روی یک سکه هستند و هرکس وارد این مسیر شود، با چالشهایی روبرو خواهد شد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این شعر نیاز به درک و تجربهی بیشتری دارد که معمولاً نوجوانان و بزرگسالان بهتر میتوانند با آن ارتباط برقرار کنند. همچنین، برخی از اشارات فلسفی و ادبی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
غزل شمارهٔ ۲۶۴۸
در چمن چون حرف آن بالای موزون می رود
سرو چون دزدان ز راه آب بیرون می رود
دیده اهل بصیرت کاروانگاه بلاست
هر که زخمی می خورد، از چشم ما خون می رود
عشق بالا دست از معشوق دامن می کشد
ناقه لیلی عبث دنبال مجنون می رود
دانه ای در صیدگاه عشق بی رخصت مچین
کز بهشت آدم به یک تقصیر بیرون می رود
آهوانش در سواد چشم خود جا می دهند
هر که صائب از سواد شهر بیرون می رود
سرو چون دزدان ز راه آب بیرون می رود
دیده اهل بصیرت کاروانگاه بلاست
هر که زخمی می خورد، از چشم ما خون می رود
عشق بالا دست از معشوق دامن می کشد
ناقه لیلی عبث دنبال مجنون می رود
دانه ای در صیدگاه عشق بی رخصت مچین
کز بهشت آدم به یک تقصیر بیرون می رود
آهوانش در سواد چشم خود جا می دهند
هر که صائب از سواد شهر بیرون می رود
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۴۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۴۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.