هوش مصنوعی: این شعر با استفاده از تصاویر طبیعی مانند گلشن، آب روان و سرو، به توصیف زیبایی و تأثیر رفتار معشوق می‌پردازد. همچنین، با اشاره به فرهاد و شیرین، عشق و رنج ناشی از آن را به تصویر می‌کشد. شاعر از استعاره‌هایی مانند زنگار دل و غنچه پیکان برای بیان مفاهیم عمیق عاشقانه و فلسفی استفاده می‌کند.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اشارات ادبی پیچیده، فهم شعر را برای مخاطبان جوان‌تر دشوار می‌کند.

غزل شمارهٔ ۳۰۴۲

زرخسار تو رنگ از گلشن ایجاد می خیزد
زرفتار تو از آب روان فریاد می خیزد

به هر گلشن که با آن قد رعنا جلوه گر گردی
به تعظیم تو سرو از جای خود آزاد می خیزد

ز آب آیینه روشن پذیرد زنگ و شیرین را
زدل زنگار از تردستی فرهاد می خیزد

کجا خون می تواند شست رنگ از غنچه پیکان؟
به می کی گرد کلفت از دل تا شاد می خیزد؟

اگر چون کاسه خالی نیستند از مغز این سرها
چرا انگشت بر هر لب زنی فریاد می خیزد؟

کند از علم رسمی پاک، دل را ساده لوحیها
به صیقل جوهر از آیینه فولاد می خیزد

چرا صائب به هم دارند غیرت کشتگان او؟
رقم یکدست اگر از خامه فولاد می خیزد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۰۴۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۰۴۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.