هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق و وفاداری یار خود سخن می‌گوید و از تأثیرات مثبت حضور او بر زندگی خود می‌نویسد. او از خنده‌های یارش، زیبایی بهار، و شادابی طبیعت به عنوان نمادهایی از شادی و آرامش در زندگی خود یاد می‌کند. شاعر همچنین از عشق عمیق خود به یارش می‌گوید و بیان می‌کند که حتی یک لحظه صبر در برابر این عشق برایش دشوار است.
رده سنی:
16+
این شعر به دلیل استفاده از مفاهیم عمیق عاطفی و عاشقانه، همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده و زیبایی‌های طبیعت، برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. درک کامل این مفاهیم نیاز به تجربه و بلوغ احساسی دارد که معمولاً در سنین پایین‌تر کمتر دیده می‌شود.
غزل شمارهٔ ۲۹۰۸
باوَفاتَر گشت یارم اندکی
خوش بَرآمَد دی نِگارَم اندکی
دی بِخَندید آن بهارِ نیکُوان
گشت خندانْ روزگارم اندکی
خوش بَرآمَد آن گُلِ صدبَرگِ من
سَبزتَر شُد سَبزه زارم اندکی
صُبح دَم آن صُبحِ من زد یک نَفْس
زان نَفَس من بَرقَرارم اندکی
ابرِ منْ دی بر لبِ دریا نِشَست
خاک شو تا بر تو بارم اندکی
خوش بِبارَم، خاک را گُل‌ها دَهَم
باش کَنْدَر دستِ خارم اندکی
مُهلَتَم دِهْ خوش به خوش از سَر مَرو
صَبر کُن تا سَر بِخارم اندکی
نی، غَلَط گفتم، که اَنْدَرعشقِ او
کافرم، گَر صَبر دارم اندکی
خوش بَرآمَد دی نِگارَم اندکی
دی بِخَندید آن بهارِ نیکُوان
گشت خندانْ روزگارم اندکی
خوش بَرآمَد آن گُلِ صدبَرگِ من
سَبزتَر شُد سَبزه زارم اندکی
صُبح دَم آن صُبحِ من زد یک نَفْس
زان نَفَس من بَرقَرارم اندکی
ابرِ منْ دی بر لبِ دریا نِشَست
خاک شو تا بر تو بارم اندکی
خوش بِبارَم، خاک را گُل‌ها دَهَم
باش کَنْدَر دستِ خارم اندکی
مُهلَتَم دِهْ خوش به خوش از سَر مَرو
صَبر کُن تا سَر بِخارم اندکی
نی، غَلَط گفتم، که اَنْدَرعشقِ او
کافرم، گَر صَبر دارم اندکی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۹۰۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۹۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
