هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به بیان دردها و رنج‌های عاطفی و عاشقانه می‌پردازد. شاعر از نبود عشق و محبت در زندگی خود شکایت کرده و با استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های زیبا، احساسات خود را بیان می‌کند. او به صبر در برابر مشکلات توصیه می‌کند و اشاره می‌کند که حتی داغ کعبه نیز از زیر سیاهی پنهان نمی‌ماند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاطفی و عاشقانه عمیق است و ممکن است برای درک کامل آن، خواننده به بلوغ فکری و عاطفی نیاز داشته باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم عرفانی ممکن است برای سنین پایین‌تر قابل درک نباشد.
غزل شمارهٔ ۳۲۰۹
نه بیدردی است گر اشکم به چشم تر نمی آید
مرا از سیرچشمی در نظر گوهر نمی آید
به چشم پاک کرد آیینه تسخیر آن پریرو را
چنین فتح نمایانی ز اسکندر نمی آید
نماند از سرد مهریهای دوران در جگر آهم
درختی را که سرما سوخت دودش برنمی آید
چنین کز عالم آب آمد آن سرو روان بیرون
نهال طوبی از سرچشمه کوثر نمی آید
اگر اهل دلی بر تیره بختی صبر کن صائب
که داغ کعبه از زیر سیاهی بر نمی آید
مرا از سیرچشمی در نظر گوهر نمی آید
به چشم پاک کرد آیینه تسخیر آن پریرو را
چنین فتح نمایانی ز اسکندر نمی آید
نماند از سرد مهریهای دوران در جگر آهم
درختی را که سرما سوخت دودش برنمی آید
چنین کز عالم آب آمد آن سرو روان بیرون
نهال طوبی از سرچشمه کوثر نمی آید
اگر اهل دلی بر تیره بختی صبر کن صائب
که داغ کعبه از زیر سیاهی بر نمی آید
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۰۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
