هوش مصنوعی: این متن شعری است که بر اهمیت صداقت، پرهیز از غیبت، لذت بردن از زندگی جوانی، و پرهیز از ریاکاری تأکید دارد. همچنین، از بیان رازها به افراد نامطمئن و رفتارهای ناپسند مانند تهمت زدن و خشونت بی‌جا انتقاد می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق اخلاقی و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات مانند مصرف می و مفاهیم انتقادی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند.

غزل شمارهٔ ۳۳۵۲

رو نهان از دل بی کینه نمی باید کرد
اینقدر ناز به آیینه نمی باید کرد

در جوانی ز می ناب گذشتن ستم است
شنبه خود شب آدینه نمی باید کرد

می توان تا گره زلف پریشانی ساخت
دل خود را گره سینه نمی باید کرد

می برد دیده بی شرم طراوت ز عذار
جلوه بی پرده در آیینه نمی باید کرد

تا به اکسیر ریاضت نکنی خون را مشک
خرقه چون نافه ز پشمینه نمی باید کرد

تشنه چشمی غم همکاسه ز دل می شوید
باده در جام سفالینه نمی باید کرد

تیغ بر مرده کشیدن ز جوانمردی نیست
غیبت مردم پیشینه نمی باید کرد

می کند فاش زبان راز نهان را صائب
دزد را محرم گنجینه نمی باید کرد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۳۵۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۳۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.