بی تو گر شاخ گلی دیده تماشا می کرد
مشق نظاره آن قامت رعنا می کرد

دل صد پاره ما دفتر اگر وا می کرد
آتش لاله چه با دامن صحرا می کرد

وصل جاوید حجاب نظر آگاهی است
قطره ما سفری کاش ز دریا می کرد

ماه رخسار تو انگشت نما بود آن روز
که فلک هاله آغوش مهیا می کرد

تیغ ناز تو اگر آب مروت می داشت
گریه بر زندگی خضر و مسیحا می کرد

گر چه دل روز خوش از گلخن افلاک ندید
اینقدر بود که آیینه مصفا می کرد

حسن خود را اگر از چشم تر ما می دید
آن ستمکاره بیباک چه با ما می کرد

اگر از چشم بد خلق نمی اندیشید
صائب از لطف سخن کار مسیحا می کرد