هوش مصنوعی:
این متن به بیان مفاهیم عرفانی و فلسفی درباره‌ی عقل، عشق و حقیقت می‌پردازد. شاعر از تمثیل‌هایی مانند مرغ خانه (عقل) و اشتر (جمال عشق) استفاده می‌کند تا نشان دهد عشق بر عقل برتری دارد و حقیقت عشق را نمی‌توان با عقل درک کرد. همچنین، شاعر به عشق الهی و ارتباط آن با شمس تبریزی اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از تمثیل‌های پیچیده و زبان شعری قدیمی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۲۹۳۷
از بَهرِ مُرغ خانه، چون خانه‌‌یی بسازی
اُشتُر دَرو نگُنجَد، با آن همه درازی
آن مُرغِ خانه عقل است، وان خانه این تَنِ تو
اُشتُر جَمالِ عشق است، با قَدّ و سَرفَرازی
رَطْلِ گِرانِ شَهْ را، این مُرغْ بَرنَتابَد
بویی کَزو بیابی، صد مَغز را بِبازی
از ما مَجویْ جانا اسرارِ این حقیقت
زیرا که غَرقِ غَرقَم، از نُکتهٔ مَجازی
من هَیکلی بِدیدم، اسرارِ عشق در وِیْ
کردم حَمایِل آن را از رویِ لاغ و بازی
تا شُد گِران تَرَک شُد آن هَیکلِ خدایی
تا بَرنتابَد آن را پُشتِ هزار تازی
شُد پَرده‌‌‌اَم دَریده، تا پَرده‌ها بِسوزم
از آتشی که خیزد در پَردهٔ حِجازی
چون عشقِ او بِغُرَّد، وین پَرده‌ها بِدَرَّد
با شَمسِ حَقِّ تبریز، در وَقتِ عشق بازی
اُشتُر دَرو نگُنجَد، با آن همه درازی
آن مُرغِ خانه عقل است، وان خانه این تَنِ تو
اُشتُر جَمالِ عشق است، با قَدّ و سَرفَرازی
رَطْلِ گِرانِ شَهْ را، این مُرغْ بَرنَتابَد
بویی کَزو بیابی، صد مَغز را بِبازی
از ما مَجویْ جانا اسرارِ این حقیقت
زیرا که غَرقِ غَرقَم، از نُکتهٔ مَجازی
من هَیکلی بِدیدم، اسرارِ عشق در وِیْ
کردم حَمایِل آن را از رویِ لاغ و بازی
تا شُد گِران تَرَک شُد آن هَیکلِ خدایی
تا بَرنتابَد آن را پُشتِ هزار تازی
شُد پَرده‌‌‌اَم دَریده، تا پَرده‌ها بِسوزم
از آتشی که خیزد در پَردهٔ حِجازی
چون عشقِ او بِغُرَّد، وین پَرده‌ها بِدَرَّد
با شَمسِ حَقِّ تبریز، در وَقتِ عشق بازی
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۹۳۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۹۳۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
