هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر پاکی دل، دوری از خودبینی، ارزش گوهر وجودی انسان، و اهمیت زندگی در حال تأکید دارد. همچنین به مقایسه بین اهل ظاهر و اهل باطن می‌پردازد و ارزش‌های معنوی را بر مادیات ترجیح می‌دهد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در این شعر ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات فلسفی و استعاری نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۳۴۳۸

چشم ناقص گهران بر زر و زیور باشد
زینت ساده دلان پاکی گوهر باشد

پرده چشم خدابین نشود خودبینی
مرد را آینه زندان سکندر باشد

خود حسابان نگذارند به فردا کاری
عید این طایفه روزی است که محشر باشد

گشت در سنگ ملامت به تن زارم پنهان
رشته شیرازه جمعیت گوهر باشد

جلوه شاهد غیبی به تو رو ننماید
خانه چشم تو چندان که مصور باشد

غم افسر نخورند اهل خرابات مغان
سر گران چون ز می ناب شد افسر باشد

اهل مسجد ز خرابات سیه مست ترند
گردش سبحه در او گردش ساغر باشد

شمع و پروانه به دلگرمی هم می سوزند
شعله خواهش ما نیست که یک سر باشد

هوس گلشن فردوس ندارد صائب
هر که را گوشه میخانه میسر باشد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۴۳۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۴۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.